Als ik aan mensen zeg, 'ik doe grafiek' dan zie ik ze steevast hun wenkbrauwen fronsen. 'Grafiek', zeggen ze dan, 'wat is dat?'. 'Drukken', zeg ik dan, 'etsen, lino's, steendruk, zeefdruk'. Maar dan nog lijkt het weinigzeggend. Begrijpelijk, want hoe kan je je een beeld vormen van een ambacht als je nooit in levende lijve gezien hebt wat het inhoudt. Het is net als naar Bokrijk gaan. Pas als je gezien hebt hoe de smid nagels klopt, snap je het.
Populariseren van wetenschap, dat is mijn beroep. Misschien moet ik me in de toekomst wel eerder gaan bezighouden met het populariseren van grafiek. Kwestie van deze bijzondere ambacht levend te houden...
De wondere wereld van metaal en zuur, van etsnaald en schraapstaal, van pers en papier. Afdrukken maken van indrukken. Wekenlang werken op een plaat. De plaat ininkten. En dan... De spanning van de eerste druk. Is het zoals ik het wil? Of net helemaal anders? En beter zelfs? Want het zuur doet zijn ding en verbuigt mijn wil tot willekeur. Overgave aan het zuur. Zo noem ik dat. Overgave aan het leven. Of wat het zuur me leren kan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten